Çocuklar çoğu zaman kırılgan bir yapıdadırlar ve en ufak aksilikte vazgecebilirler.
Oturup resim yapmaya başladığınızda kalem tutamıyorum diye kalemi bırakıp vazgeçer,resmi taşırdım diye suratı düşer vazgeçer,şekli yapamayınca üzülür ve vazgeçer gibi bir cok durum onu vazgecmeye iter.
Peki boyle bir durumda anne tutumu ne olmalı?
Elbette öncelikle sabır,bir cocuğu 2 şey kazandırır sabır ve sevgi!bu iki duyguyu eksiksiz yasattığınız an çocuk harika bir çocuk olacaktır.
Oğlum resim yapmaya basladığımız dönemde cabuk pes ediyordu, ben yap oğlum basarabilirsin,hadi sen harikasin gibi onu strese sokacak cumleler kurmak yerine, ''oğlum biliyor musun ben çocukken tıpkı senin gibi resim yapamıyordum,ama bırakmak yerine tekrar denedim,denedim ve sonunda istediğim resmi yaptım,hemen vazgecmek yerine bir kac defa daha denersen basarabilirsin.'' Dediğim zaman aslinda basarisizligin siradan bir durum oldugunu anne babasininda kimi zaman basarisiz olduklarini ancak cabalamak gerektiğini ogretiyorum.
Bir cocukla iletisimin anahtarı''sakin,sevecen bir ses tonuyla konusmaktır.
Çocuk emek ister.
Sevgiler😊
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder