haksız değiller aslında çocuk oyuncakçıya girdiğinde bir anda kendini kaybedip ışık hızında reyonlar arasında gezerken her gördüğünü isteyip olmayınca kıyamet koparırcasına ağlamaya başlar. Bu andan sonra ebeveynlik,kendini çocuğa esir edercesine '' yeter ki ağlama da ben ne istersen alırım'' durumuna düşer.
O anda ki tabloyu gözünüzde canlandırmanız için anlatıyorum. ufaklık iki gözü iki çeşme oyuncağa sarılmış bu arabayı alın diye tutturuyor... anne babaya,baba anneye bakıyor ikisi de çok sinirli ancak çevredekiler yan gözle onları dikizliyor. o anda yapılacak tek şey oyuncağı almak ve oradan bir an önce çıkmak. oyuncak alındı.. çocuk mutlu mu? o anda mutlu. peki bu oyuncağın kıymeti var mı! evet var yarım saat. :)
Bu tabloyu çok görüyorum ve hep üzülüyorum. hem çocuğun ağlayarak bir sonuca ulaşmasına hem de anne babanın bu duruma çaresiz yenik düşüşüne!
Oğlumun beni anladığını hissettiğimden beri ben konuştum o dinledi . konuşmaya başladıktan sonra o konuştu ben dinledim! :) atalarımız boşuna insanlar konuşa konuşa dememiş arkadaş! eğer bu daha küçük ne anlayacak diye iletişim kanallarını kapatırsan sonraki dönemde sen konuş karşısı duvar olur!
ben oyuncakçıdan yahut marketten korkmam :) çünkü oğlumla böyle bir sorunumuz yok
peki nasıl bu duruma hakim olduk?
Öncelikle oğlumla evden çıkmadan önce seviyesine inerek konuştum '' bak oğlum insanlar çoğu zaman çok şey isterler ancak istedikleri şey o anda olamayabilir, bugün oyuncak almayacağım bu konuda anlaştık mı ? '' böyle bir konuşma 3 yaşındaki bir çocukta ne işe yarar demeyin yarıyor!
bir ailenin ev içinde kuralları olmalı eğer kurallar yoksa çocuk nerede nasıl davranacağını bilemez. kurallar yol gösteren tabelalar gibidir,varmak istediğin yere hızla ulaştırır. Bizim market kuralımız markete gittiğinde istediğini alabilirsin ancak sadece 1 tane. örneğin çocuk bir çikolata ve bir de dondurma getirdi bunları almak istediğini söyledi
hemen seviyesine iniyoruz'' annecim bizim kurallarımız var yalnızca bir tanesini alabilirim seçimini yap! çikolata mı? süt mü? eğer ikisini de almak için ısrar ederse ikisini de almayacağınızı söylerseniz ve kararlı olursanız birinden vazgeçecektir.
bu tavır çocuğun kendini frenlemesine, doyumsuz olmamasına, her istediği şeye anında ulaşamayacağına ve kanaat etmesine yarar.
oyuncak alırken çocuğun her istediği an her istediği oyuncağı alırsanız ev oyuncak çöplüğüne döner. oyuncak biraz daha değerli olmalı çocuk ona ulaşmak için sabretmeli, hayal etmeli! anne ben araba istiyorum diyen çocuğa düzeltmesini istediğiniz bir davranışı varsa bunun sonucunda ödül olarak o oyuncağı alabileceğinizi söyleyin. bazıları bu şartlandırmaya karşı çıksa da ben doğru buluyorum. bu durum sonucunda hem doğru alışkanlık kazanıyor hem de ulaşmak istediği şeyi beklemesi gerektiğini öğreniyor.
ebeveynler eğer çocuklarıyla mutlu iletişim yolu arıyorlarsa onlarla konuşsunlar yeter!
sevgiler
Bizi instagramdan takip edebilirsiniz ;)
kariyersiz_anne
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder